Τα σιγοψιθυρίσαμε κάποτε κάτω από μια «πανσέληνο», ερωτευτήκαμε μαζί τους κοντά σε μια «Οδό Αριστοτέλους», δακρύσαμε, βιώσαμε τον πόνο, τη μοναξιά και πάλι από την αρχή. Τα τραγούδια της Χαρούλας Αλεξίου θα παίζουν πάντα στα ηχεία, συντροφεύοντας κάθε μας στιγμή και φέρνοντάς μας κοντά στον πιο αυθεντικό μας εαυτό.
Η Χάρις Αλεξίου πιστεύει ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη μουσική. Το «τραγούδι και η μουσική είναι άγιο πράγμα και όποιος καταπιάνεται με αυτό, ομορφαίνει», δηλώνει η ίδια σε συνέντευξη της στο www.ImpacTalk.gr., και δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην την πιστέψουμε αφού μέσα από κάθε της τραγούδι, το επιβεβαιώνει. Κάθε στίχος εκφράζει και από ένα συναίσθημα που σε ωθεί να παρατηρήσεις καλύτερα τον εσωτερικό σου πλούτο, όλες εκείνες τις πτυχές που έχεις μέσα σου κρυμμένες μέχρι τη στιγμή που τις ανακαλύπτεις.
«Το τραγούδι έχει ζωή, σάρκα, βίωμα»
Από μικρή τής άρεσε να τραγουδάει και να ακούει τη φωνή του πατέρα της, κάθε φορά που έπαιρνε το μικρόφωνο στα χέρια του για να τραγουδήσει ερασιτεχνικά. Η ίδια δεν έβρισκε ποτέ τη χροιά της φωνής της σπουδαία αλλά το κοινό έχει μέχρι σήμερα μία εντελώς διαφορετική άποψη! «Το τραγούδι έχει ζωή, σάρκα, βίωμα», όπως λέει και όποιος έχει μελετήσει προσεκτικά τους δίσκους της, ξέρει πως η φωνή της έχει γερές δόσεις από αυτά τα τρία χαρακτηριστικά.
Από παιδί αντί για όνειρα, είχε επιθυμίες. Ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Ζωγράφιζε, πήγαινε σε γραφεία αρχιτεκτόνων, καθόταν πάνω από κατόψεις και σχέδια και τραβούσε γραμμές. Έλεγε ότι αυτό θα κάνει στη ζωή της αλλά η πραγματικότητα την έστρεψε προς τη μουσική. Όπως εξηγεί: «Είναι μεγάλη τύχη να μην αναζητάς κάτι και να έρχεται από μόνο του». Κάπως έτσι έγινε αυτοδίδακτη και άρχισε να εξερευνά όλο τον μουσικό πλούτο που ανοιγόταν μπροστά της.
Δεν της άρεσε ποτέ να λέει τραγούδια που δεν καταλαβαίνει ενώ λάτρευε να ακούει και να πειραματίζεται στις «μπαλάντες, τα τραγούδια του νέου κύματος, τα χαμηλόφωνα, αυτά που μπορείς να ακούς στην κάμαρά σου». Άλλωστε, της άρεσε να ζει με τους ψιθύρους της από τότε που ήταν μικρή.
Από «χαρισματική φωνή», στη «Χαρούλα όλων των Ελλήνων»
Η φωνή και τα τραγούδια της χαρακτήρισαν τη σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα. Από το ξεκίνημά της στο μουσικό στερέωμα στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, η Χάρις Αλεξίου διένυσε μια εξαιρετικά δημιουργική και γεμάτη επιτυχίες διαδρομή, που τη διατήρησε στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού. Μια διαδρομή, που χαρακτηρίστηκε από τη χαρισματική φωνή της, τη μοναδικότητα της ερμηνείας της, τη στιβαρή σκηνική παρουσία της και τη διαρκή ανίχνευση νέων μουσικών περιπλανήσεων.
Πέρα από τη διαδρομή της ως ερμηνεύτρια, έχει γράψει μουσική ή και στίχους σε πάνω από 70 τραγούδια, ενώ ο δίσκος «Οδός Νεφέλης ‘88», που κυκλοφόρησε το 1995 με δικά της τραγούδια, έχει βραβευθεί στo Palais de Congres τoυ Παρισιού με τo Prix Adami. Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, πρώτος σημαντικός σταθμός στη δισκογραφία της, στάθηκε η συμμετοχή της το 1972 στον ιστορικής αξίας δίσκο «Μικρά Ασία» των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα, με τον Γιώργο Νταλάρα. Ακολούθησε η συμμετοχή στον δίσκο «Καλημέρα ήλιε» των Μάνου Λοΐζου και Δημήτρη Χριστοδούλου,στον «Βυζαντινό Εσπερινό» των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου και στην «Οδό Αριστοτέλους» των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Το 1975 ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο «12 λαϊκά τραγούδια». Ακολουθούν πάνω από 30 δίσκοι, συνεργασίες με τους σπουδαιότερους Έλληνες δημιουργούς, εμφανίσεις στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου, σημαντικές τιμητικές διακρίσεις, συμμετοχές σε δίσκους καταξιωμένων αλλά και νεότερων δημιουργών και συναυλίες, που μεταφέρουν σε όλο τον κόσμο το αίσθημα του ελληνικού τραγουδιού και την καθιστούν αυτοδικαίως στη Χαρούλα όλων των Ελλήνων.
Οι πολλαπλοί εαυτοί και η αλληλοσυμπλήρωση
Γεννημένη σε προσφυγική γειτονιά, από τότε που χρειάστηκε να έρθει στην Αθήνα επειδή ο μπαμπάς της έπρεπε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο της Αθήνας, νιώθει ότι η ζωή της είναι μια «συνεχής μετακόμιση». Οι μετακινήσεις από γειτονιά σε γειτονιά τής δημιουργούσαν πάντα την αίσθηση ότι δεν ανήκει κάπου. Η επόμενη αίσθηση που έχει για τη ζωή η Χάρις, είναι πως «τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο»
Αναφορικά με τις ερμηνείες που έχει δώσει μέχρι σήμερα, «θαυμάζει όλες εκείνες τις στιγμές που είχε την απαραίτητη ερμηνεία και την απαιτούμενη ισορροπία». Οι εσωτερικές φωνές της πάντα, της έδειχναν τον δρόμο. Από μικρή, καταλάβαινε πως έχει πάνω της κάτι ξεχωριστό, πως «υπήρχε φωνή μέσα της που ήθελε να πει πράγματα».
Η ίδια αναγνωρίζει πως έχει πολλαπλούς εαυτούς, όπως όλοι μας, που αντί να συγκρούονται, αλληλοσυμπληρώνονται μοναδικά. Άλλοτε άφηνε τη «λαϊκή της καρδιά» να μιλήσει και άλλοτε άφηνε να βγει προς τα έξω εκείνο το κομμάτι του εαυτού της που την έκανε πιο λυρική ή πιο επική.
Οι συμβουλές της προς κάθε νέο που θέλει να ασχοληθεί με τον ιδιαίτερο κόσμο της μουσικής; Πέρα από τις γνώσεις και τη μουσική μόρφωση, «ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει κι έναν κόσμο μέσα του. Το τραγούδι έχει σάρκα, είναι βίωμα». Κι εκείνη μέσα από κάθε νότα, μεταφέρει στο κοινό όλη της την ψυχή…
Η Χάρις Αλεξίου δεν είναι τυχαίο που επιλέχθηκε ως ένα από τα βασικά πρόσωπα που μίλησαν στο www.ImpacTalk.gr, τη συνδρομητική πλατφόρμα εναλλακτικής εκπαίδευσης που αποτελεί όραμα της Τζένης Μπαλατσινού και του Κωνσταντίνου Καφίρη. Μια πλατφόρμα που δίνει βήμα σε Έλληνες ομιλητές υψηλού κύρους ανά τον κόσμο που έχουν να μας διδάξουν κάτι πολύτιμο και σπουδαίο για κάθε πτυχή της ζωής, μέσα από τέσσερις πυλώνες ανάπτυξης:
Γίνε κι εσύ συνδρομητής για να γνωρίσεις καλύτερα τους ηγέτες του σήμερα και του αύριο, πατώντας εδώ.
#ImpacTalk
#BeALeader
Πηγή:jenny.gr
