Η Ραφαέλα Μάνου γεννήθηκε για να χορεύει και μπορεί να ακούγεται κοινότυπο και κλισέ, αλλά από την ηλικία των τριών ετών άρχισε να εκφράζει την αγάπη για τον χορό.
Παρόλα αυτά, σπούδασε ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ωστόσο από 21 ετών άρχισε να δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον Χορευτικό Όμιλο Τρικάλων (ΧΟΤ) και έως και σήμερα συνεχίζει να κάνει πραγματικότητα αυτό που αγαπά, όσο τίποτα: Τον χορό, είτε ως δασκάλα, είτε ως χορογράφος ή χορεύτρια.
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον χορό και σε ποια ηλικία;
Ασχολούμαι με τον χορό από 3 ετών. Λόγω του μπαμπά μου ,ο χορός ήταν μέσα στο σπίτι μου και συνεπώς στο dna μου κατά κάποιον τρόπο. Σε ηλικία 21 ετών ένιωσα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου και αφοσιώθηκα σε αυτό πιο συνειδητά και ώριμα πια .
Έχεις ασχοληθεί με πολλά είδη χορού. Ποιο είναι αυτό που σας εμπνέει περισσότερο;
Το κάθε είδος χορού μου γεννά διαφορετικά συναισθήματα και με ξεκλειδώνει με διαφορετικό τρόπο . Η πρώτη μου αγάπη υπήρξε ο παραδοσιακός χορός ,που προσωπικά, τον θεωρώ απαραίτητη γνώση για κάθε χορευτή/δάσκαλο σε όποιο είδος κι αν ειδικεύεται. Το αίσθημα της ευφορίας και της ομαδικότητας στον παραδοσιακό χορό είναι μοναδικό. Η δεύτερη αγάπη ,είναι ο σύγχρονος χορός για την ελευθερία του να καταθέσεις το προσωπικό σου ύφος και τα συναισθήματα σου , έχοντας ως μέσο και γλώσσα το σώμα .
‘
Tι είναι πιο δύσκολο: χορογράφος, χορευτής ή δάσκαλος χορού;
Ο χορογράφος πρέπει να είναι μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης .Από απλά πράγματα ,εικόνες και καθημερινές κινήσεις ,να εμπνέεται και η φαντασία του να γεννά τέχνη . Συνεπώς ,δεν ξέρω αν είναι κάτι που το εξασκείς .
Ο χορευτής πρέπει να έχει πειθαρχία ,να μην αφήνεται και να μην αφήνει τις απογοητεύσεις να τον επηρεάζουν .Είναι ακριβώς σαν τον αθλητισμό , πάντα υπάρχουν απογοητεύσεις που σε κάνουν πιο δυνατό στο τέλος .
Ο δάσκαλος χορού από την άλλη, παίρνει στην πλάτη του την ευθύνη της εξέλιξης και το άγχος όλων των χορευτών την ίδια στιγμή που κι εκείνος ακόμη εξελίσσεται . Γιατί στο συγκεκριμένο επάγγελμα δεν σταματά η εξέλιξη.
Το πιο δύσκολο θα έλεγα είναι να τα κάνεις όλα αυτά μαζί αλλά όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, θα πω το κλισέ : πως τίποτα δεν είναι δύσκολο !
Πιστεύεις ότι κάποιος είναι γεννημένος να χορεύει; Ότι θα εξελιχθεί σε σπουδαίος επαγγελματίας στο χορό;
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι κάποιος είναι γεννημένος να χορεύει. Βλέπουμε στον χώρο μας 4χρονα παιδάκια με εκπληκτική κίνηση που έχουν απίστευτες επιδόσεις αλλά και παιδιά που ενώ μικρά δεν δείχνουν κάποιο σπουδαίο σημάδι, στην πορεία εξελίσσονται εντυπωσιακά .
Πως θα όριζες τι είναι για σένα ο καλλιτέχνης και η τέχνη
Καλλιτέχνης θα έλεγα πως είναι εκείνος που συμμετέχει σε οποιαδήποτε ενέργεια με αισθητικό σκοπό και με σκοπό να εκφράσει αλλά και να δημιουργήσει συναισθήματα. Τέχνη για μένα είναι οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια .
Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου;
Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενική όσο γίνεται . Στα θετικά μου είναι το ότι είμαι πολύ εργατική και αποφασιστική. Ξέρω πάντα τι ακριβώς θέλω. Είμαι επίσης σίγουρα ευγενική. Θέλω όλοι γύρω μου να αισθάνονται άνετα και όμορφα όταν έρχονται στον χώρο μου και έχω τεράστια ηρεμία ακόμη και σε κρίσιμες καταστάσεις. Στα αρνητικά μου είναι ότι γίνομαι κάποιες φορές ανυπόμονη.
Δύο χρόνια πανδημίας και όλα έχουν ανατραπεί σε όλα τα επίπεδα. Εσένα πόσο σε επηρέασε και πόσο άλλαξε τον τρόπο σκέψης σου και την καθημερινότητα σου;
Η πανδημία, περά από όλες τις αρνητικές συνέπειες που είναι αυτονόητες , λειτούργησε και κάπως διδακτικά για όλους μας . Συνειδητοποιήσαμε πόσο σημαντικό αγαθό είναι η υγεία η δική μας και των αγαπημένων μας ,κάτι που ήταν αυτονόητο μέχρι πρότινος.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Νιώθω ευγνώμων για όσα συμβαίνουν και στην προσωπική μου και στην επαγγελματική ζωή .Θα ήθελα ,όταν μπορέσουμε με το καλό να βγούμε από την πανδημία ,να επιστρέψουμε δημιουργικά στο σανίδι , γιατί αφήσαμε στη μέση κάποια καλλιτεχνικά πρότζεκτ που θα ήθελα να πάρουν κάποια στιγμή σάρκα και οστά.
