Η Ντίνα Δήμα υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων και από τότε έως και σήμερα έχει διανύσει μια μεγάλη πορεία στα τοπικά κοινά δρώμενα.
Ωστόσο, όπως σημειώνει «έχουμε όμως δρόμο ακόμα μπροστά μας μέχρι να εξαλειφθούν τα κοινωνικά στερεότυπα και οι προκαταλήψεις που επικρατούν».
Αυτό το διάστημα δίνει τον δικό της αγώνα ως αντιπρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Θεσσαλίας.
Tα τελευταία χρόνια ασχολείστε με τα κοινά, διαγράφοντας δική σας πορεία, μέσα από διάφορα πόστα. Πόσο εύκολο ήταν για εσάς να φτάσετε έως εδώ;
Η ενασχόληση μου με τα κοινά κρατάει χρόνια και σ αυτό συντέλεσε το μεράκι και η διάθεση για προσφορά που υπήρχε μέσα μου εξ αρχής. Πάντα ένιωθα ότι αυτός είναι ο δρόμος μου και τον ακολούθησα με πίστη, αφοσίωση και ανιδιοτέλεια. Αισθάνομαι ικανοποιημένη γιατί τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω ότι καλύτερο μπορούσα. Σίγουρα υπήρχαν δυσκολίες λόγω εργασίας, οικογένειας, προσωπικού χρόνου θέματα που αντιμετωπίζει κάθε γυναίκα που ασχολείται με τα κοινά. Όμως η χαρά της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο ήταν η δύναμη που αντλούσα για να υπέρ νικήσω όλες αυτές τις δυσκολίες.
Υπήρξατε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων για αρκετά χρόνια και ήρθατε αντιμέτωπη με πολλά ζητήματα και προβλήματα που αντιμετώπισαν οι γυναίκες, στον εργασιακό τους χώρο. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα για να αποκτήσουν οι γυναίκες τη θέση που πρέπει στην κοινωνία ή ακόμα έχουμε δρόμο μπροστά μας;
Μετά από μακρά συνδικαλιστική πορεία στην Προεδρεία του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων και στην τοπική αυτοδιοίκηση ως Αντιδήμαρχος Δ. Τρικκαίων αντιμετώπισα πολλά και διαφορετικά θέματα και πολύ ευχάριστα και λιγότερο ευχάριστα, ειδικά τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων με όλες τις τραγικές συνέπειες, έπρεπε να ισορροπήσω ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αφού το δικαίωμα στην εργασία ήταν κοινό για όλους. Πολλά θέματα ,πολλά προβλήματα αλλά όταν υπάρχει όπως ανέφερα παραπάνω διάθεση για προσφορά, οργάνωση και με την επίσης στήριξη των υπολοίπων μελών του Δ. Σ τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζονταν. Έγιναν αγώνες με αίσθημα ευθύνης και στήριξης των συμπολιτών μας για την λύση τουλάχιστον των περισσότερων προβλημάτων. Σίγουρα οι γυναίκες έχουν κάνει πολλά άλματα προόδου στην εργασία και έχουν διαπρέψει στις επιστήμες, στην πολιτική, συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων, έχουμε όμως δρόμο ακόμα μπροστά μας μέχρι να εξαλειφθούν τα κοινωνικά στερεότυπα και οι προκαταλήψεις που επικρατούν.
Δύο χρόνια πανδημίας και όλα έχουν ανατραπεί σε όλα τα επίπεδα. Εσάς πόσο σας επηρέασε και πόσο άλλαξε τον τρόπο σκέψης σας και την καθημερινότητα σας;
Η πανδημία έχει επηρεάσει όλο τον κόσμο και τη ζωή όλων μας τόσο σε διαπροσωπικό όσο και ψυχολογικό, κοινωνικό επίπεδο. Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστούμε όλη αυτή την απομάκρυνση και απομόνωση. Σ αυτή την πρωτόγνωρη δοκιμασία καλούμαστε όλοι να αντιμετωπίσουμε το νέο τρόπο ζωής, τα οικονομικά, τις επαγγελματικές δυσκολίες. Έχουν κλονισθεί τα πάντα. Ευελπιστώ το συντομότερο δυνατό να επανέλθουμε και πάλι στην κανονικότητα για να μην συρρικνωθεί άλλο το βιοτικό-οικονομικό επίπεδο και το σημαντικότερο αγαθό όλων η υγεία μας. Σε προσωπικό τώρα επίπεδο κατά την διάρκεια της καραντίνας αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στον εαυτό μου και στην οικογένειά μου, το ηθικό δίδαγμα για μένα είναι να μην θεωρώ τίποτα πια δεδομένο, να ευγνωμονώ για κάθε νέα μέρα και να δείχνω καθημερινά την αγάπη μου στους δικούς μου ανθρώπους.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Εδώ και περίπου δύο χρόνια συνεχίζω ως Αντιπρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Θεσσαλίας σε ένα χώρο που πρώτο μέλημά μας είναι η αγάπη, η φροντίδα των ευάλωτων συμπολιτών μας. Σε ένα χώρο που αγκαλιάζουμε τον ανθρώπινο πόνο και τον κάνουμε φροντίδα. Σχετικά με τα μελλοντικά μου σχέδια θεωρώ πως προέχει η υγεία μας και από εκεί και μετά από τι στιγμή που υπάρχει θέληση και διάθεση η πορεία θα δείξει.
