Η Μαρίνα Κοντοτόλη είναι το δείγμα ανθρώπων που όσο ζουν, μαθαίνουν και επιμένουν να εξελίσσονται. Εδώ, και 30 χρόνια έχει ακολουθήσει μια σημαντική διαδρομή στο χώρο της κομμωτικής, ενώ προσφάτως ολοκλήρωσε τις σπουδές της, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Εκλεγμένη στο ΔΣ του Επιμελητηρίου Τρικάλων, ως εκπρόσωπος στη γυναικεία επιχειρηματικότητα, είναι πρώην μαραθωνοδρόμος, εκλεγμένη στο ΔΣ του Συλλόγου Δρωμέων και ο κατάλογος των δραστηριοτήτων μακρύς.
Είναι μητέρα δύο κοριτσιών και όπως σημειώνει για τα δύο χρόνια της πανδημίας «μας έμαθε να μετράμε το δώρο της ζωής με άλλα μέτρα και σταθμά, να επικεντρωνόμαστε στον άνθρωπο, αυτόν που μετράμε ζωντανό δίπλα μας κάθε μέρα»
Τριάντα χρόνια στο χώρο της κομμωτικής και το περασμένο φθινόπωρο ολοκληρώσατε τις σπουδές σας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτό το μεγάλο βήμα;
Είμαι μία από τα εκατομμύρια των συμπολιτών μας που στην αρχή της ζωής μου ήταν πολλές και μεγάλες οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γλυκομιλιά Καλαμπάκας και δυστυχώς έπρεπε να αφήσω το σχολείο στα 14 για να δουλέψω ώστε να συμπληρωθεί το φτωχό οικογενειακό μας εισόδημα. Αυτή ήταν για εμένα μια καθοριστική εξέλιξη στη ζωή μου. Από τη μια μου έδινε μεγάλη χαρά που από τόσο μικρή μπορούσα να βοηθήσω τους γονείς μου και τα αδέλφια μου, από την άλλη όμως με γέμισε θλίψη γιατί έπρεπε να αφήσω το σχολείο που τόσο αγαπούσα. Αυτός ήταν και ο λόγος που από τότε κουβαλούσα μέσα μου μια ανεκπλήρωτη επιθυμία για γνώσεις και μάθηση. Μια επιθυμία υπαρξιακή.
Είμαι άνθρωπος που από τη φύση μου κατά καιρούς επανεξετάζω τα πράγματα και λέω συχνά στον εαυτό μου εκείνο το κλασικό ρητό των Πυθαγορείων «Πη παρέβην, τι δ’ έρρεξα, τι δε μοι δέον ουκ ετελέσθη». Μολονότι αγωνίζομαι κι εγώ στον ιδιωτικό τομέα επί 30 χρόνια, σε μία δύσκολη στιγμή της ζωής μου, θεώρησα πως έλειπε κάτι, κάτι που θα συμπλήρωνε το τελευταίο σκέλος του ρητού. Είχα ήδη οικογένεια με δύο θαυμάσια κορίτσια τα οποία μεγάλωναν και ακολουθούσαν το δικό τους δρόμο, ενώ η πορεία μου στην εργασία μου ήταν και είναι γνωστή στην κοινωνία που ζω… Αυτό λοιπόν το «δέον» το οποίον ουκ ετελέσθη ήταν για μένα μία άλλη πλευρά του εαυτού μου η οποία τείνει προς το «ειδέναι» ή αλλιώς στη δια βίου μάθηση. Αυτή η πλευρά έπρεπε να έχει μία πληρότητα και νομίζω πως τότε που αποφάσισα να εισαχθώ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είχαν ωριμάσει οι κατάλληλες συνθήκες για να το πετύχω. Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος διότι έπρεπε να συνδυάσω την εργασία μου, τις υποχρεώσεις της οικογένειας με τις σπουδές οι οποίες είχαν τις δικές τους απαιτήσεις, αλλά, εάν με ρωτήσετε που εύρισκα το χρόνο, θα σας απαντήσω ότι αυτού του είδους οι δεσμεύσεις απαιτούν το λεγόμενο «χρόνο καρδιάς» που είναι έξω από την καθημερινή μηχανιστική αντίληψη του κοσμικού χρόνου. Με θέληση και αγάπη μπορεί να λάμψει το φως και η δύναμη που έχουμε μέσα μας και να κατακτήσουμε τους στόχους μας.
Είστε πολυπράγμων και δραστήρια. Είστε εκλεγμένη στο ΔΣ του επιμελητηρίου Τρικάλων, ασχολείστε με τον αθλητισμό και ο κατάλογος είναι μακρύς. Τι σας εμπνέει όλα αυτά τα χρόνια για να μένετε ενεργή;
Διατηρώ πάντα εντός μου ιδέες που δίνουν έμφαση στην καινοτομία. Αγαπώ τα νεοφυή πράγματα, όπως την επιχειρηματικότητα, την κυκλική οικονομία, την πράσινη ενέργεια, την τεχνολογία, την εξέλιξη στον πρωτογενή και στον αγροδιατροφικό τομέα. Σε όλα τα παραπάνω το Επιμελητήριο Τρικάλων υποστηρίζει όλες τις φιλόδοξες επενδύσεις με θεματικό πλαίσιο συμβάλλοντας στην ενίσχυση της εθνικής προσπάθειας. Η συμβολή του αθλητισμού, στον οποίο μετέχω όπου και αν κληθώ, είναι γνωστή πλέον ως μία δυναμική διαδικασία που αλληλεπιδρά άμεσα με τον κόσμο. Ως πρώην γραμματέας, έφορος του Συλλόγου Δρομέων Τρικάλων και μαραθωνοδρόμος, έχω την ανάγκη να εκφράσω την ικανοποίηση μου, πρωτίστως για τους αγώνες-μαραθώνιους-που έχω λάβει μέρος και έχω τερματίσει, αλλά κυρίως για τη συμβολή μου στην πρόοδο και εξέλιξη του ημιμαραθωνίου Καλαμπάκα _ Τρίκαλα όπου πλέον έχει εξελιχθεί ως ένας Διεθνής αγώνας με χιλιάδες συμμετοχές από όλο τον κόσμο.
Τα τελευταία δύο χρόνια βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Πόσο σας επηρέασε και κατά πόσο σας ώθησε να αναθεωρήσετε τον τρόπο που αντιμετωπίζετε την καθημερινότητα
Αναμφίβολα το 2020 και το 2021 ήταν κάποιες από τις χειρότερες χρονιές που γνώρισε η ανθρωπότητα… Η πανδημία μας έφερε μπροστά σε ευθύνες, υποχρεώσεις, δεσμεύσεις, περιορισμούς. Κυρίως μας έφερε αντιμέτωπους με το θρήνο που προκάλεσαν τόσοι άδικοι θάνατοι αγαπημένων μας συνανθρώπων.΄ Επρεπε γρήγορα να επαναπροσδιορίσουμε όλοι τους στόχους μας και πάνω από όλα να περιφρουρήσουμε το πολύτιμο αγαθό της υγείας, πολλές στιγμές αισθανόμενοι μόνοι και αβοήθητοι από την πολιτεία. Σε κάποιους τομείς οι βάσεις αποδείχθηκαν ατελείς, σε άλλους προχώρησαν γρήγορα και εμείς έπρεπε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Οι παραλείψεις που υπήρχαν, ήταν αυτές που πυροδότησαν μηχανισμούς εγρήγορσης από τις προσωπικές έως τις κοινωνικές δραστηριότητες και ανάγκες του κάθε ανθρώπου. Καθημερινά ευτυχώς αναδεικνύονται νέα εργαλεία αντιμετώπισης της κρίσης και είμαι σίγουρη ότι με τη συμβολή της επιστήμης και της τεχνολογίας πολύ γρήγορα θα γίνει επανεκκίνηση και θα έρθει το τέλος της πανδημίας, το πότε όμως, θα μας το δείξει ο χρόνος.
Πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ενεργοί πολίτες και να ασχολούμαστε με τα κοινά, όχι με την έννοια της πολιτικής, αλλά με κατάθεση προτάσεων για ένα βιώσιμο παρόν και ακόμα ένα καλύτερο αύριο;
Στη συνείδησή μου, ο ενεργός πολίτης έχει τη μορφή ενός απλού αγωνιστή της ζωής, που αποθησαυρίζει και προσφέρει γνώση και εμπειρία με σκοπό να παραδειγματίσει τις επόμενες γενιές. Η έννοια της πολιτικής εδώ συμπεριλαμβάνεται, διότι ένας άριστος πολιτικός μπορεί κάλλιστα να λάβει τη μορφή ενός απλού αγωνιστή και η ιστορία μας, έχει να αναδείξει τόσους επιφανείς ανθρώπους. Θα μου επιτρέψετε όμως κ. Κάκια, να αναφερθώ ιδιαίτερα στους αφανείς αγωνιστές, οι οποίοι εκτίθενται στα καθημερινά γεγονότα, πάλλονται με τους κραδασμούς της κοινωνίας και σταδιοδρομούν με το μέτωπο ψηλά. Ο τίτλος του ενεργού πολίτη δεν κερδίζεται με σφραγίδες, διπλώματα και εύφημες μνείες. Κατακτάται με καθημερινό αγώνα και πόλεμο στις επάλξεις των ιδεών είτε αυτές αφορούν επαγγελματικό είτε δημόσιο βίο. Ο ενεργός πολίτης αναφύεται από τον κορμό του λαού και στηρίζει συγχρόνως αυτόν τον κορμό με όλες του τις λειτουργίες και κυρίως τη δημοκρατική λειτουργία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, χωρίς τον ενεργό πολίτη δεν μπορεί να υπάρξει ούτε δημόσιος ούτε ιδιωτικός βίος. Η θριαμβευτική πορεία του ανθρώπινου γένους ιστορικά, στηρίζονταν πάντοτε στους ενεργούς πολίτες «όπου ήθελε βρεθούν», κάθε τάξεων και παρατάξεων… Όλα τα δεινά σε έναν τόπο προκύπτουν από την κλειστότητα και την εσωστρέφεια των ανθρώπων που οδηγούν σε απώλεια της εξέχουσας ιδιότητας του ενεργού πολίτη. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι πολύ φοβόντουσαν, τη μη συμμετοχή στα κοινά με πράξη, σκέψη ή συμπεριφορά και γι αυτό παρότρυναν τους πολίτες να διατηρούν σε κάθε περίσταση την προσήλωσή τους στην ενεργό συμμετοχή ακόμη και αν υπήρχαν αντίθετες απόψεις. Όσο ένας άνθρωπος εξακολουθεί να θητεύει στη μεγάλη σχολή του ενεργού πολίτη, τόσο οι ατυχείς ημέρες ενός κράτους θα συρρικνώνονται, μακριά από καιροσκοπισμούς και δραματικές φάσεις… Όσον αφορά την κατάθεση προτάσεων, για ένα καλύτερο αύριο ή για ένα βιώσιμο παρόν ο ενεργός πολίτης κατά τη γνώμη μου, οφείλει να καταθέτει κάθε ώρα και στιγμή το προσωπικό του παράδειγμα, από όποιο μετερίζι και αν αγωνίζεται. Οφείλει να συμβάλει διαρκώς με τις δικές του δυνάμεις στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής και κατά των ανισοτήτων. Οφείλει να έχει στο μυαλό του το μέλλον της νέας γενιάς.
Το 2021 έφυγε και το 2022 είναι πραγματικότητα. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Τα σχέδιά μου περικλείονται σε μία φράση «Μαζί για τους συνανθρώπους μας». Θεωρώ πως οι συνάνθρωποί μας πρέπει να γίνουν οι άνθρωποί μας. Η αναχαίτιση της πανδημίας μας έδωσε μαθήματα ανθρωπιάς και αποδοτικών υπηρεσιών μεταξύ μας . Μας έμαθε να μετράμε το δώρο της ζωής με άλλα μέτρα και σταθμά, να επικεντρωνόμαστε στον άνθρωπο, αυτόν που μετράμε ζωντανό δίπλα μας κάθε μέρα. Τι άλλο σχέδιο μπορεί να επιθυμήσει κανείς, πέρα από τη σταθερότητα της υγείας, και την προσφορά στον συνάνθρωπο, τον οποίο τόσο πολύ κινδυνεύουμε να τον χάσουμε από την πανδημία που μας πλήττει. Το 2022 εύχομαι ολόψυχα να μπορέσουμε όλες και όλοι μας να ονειρευτούμε και να σχεδιάσουμε ξανά τους νέους στόχους της ζωής μας, απαλλαγμένοι από το άγχος και την αγωνία για την υγεία μας. Εύχομαι να ξαναβρούμε την αισιοδοξία μας, να πάρουμε πίσω τις ζωές μας.
