Η Γώγο Κατσανάκου δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αφού η συνεργασία της με το Δημοτικό Θέατρο και την «Σαπουνόφουσκα», τη θεατρική ομάδα που συμμετέχει έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα.
Όπως σημειώνει «η επαφή των παιδιών με την τέχνη έχει καθοριστική σημασία τόσο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας τους» .
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέατρο, τι είναι αυτό που σας ώθησε ;
Με θυμάμαι από πολύ μικρή ηλικία να μαζεύω τα παιδιά της γειτονιάς μου, να τους μοιράζω ρόλους και να στήνουμε αυτοσχέδιες παραστάσεις. Φτιάχναμε προσκλήσεις και καλούσαμε τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς να έρθουνε να δούνε το έργο που θα ανεβάζαμε… Αυτή λοιπόν ήταν και η πρώτη μου επαφή με το θέατρο. Ήθελα από πολύ μικρή να κάνω τους άλλους να γελάνε..Αυτό με ακολουθεί μέχρι και σήμερα και νομίζω είναι ο βασικός λόγος που επέλεξα αυτή την δουλειά.. Θέλω να κάνω τον κόσμο να γελάει.
Δυσκολίες και ευκολίες που συναντήσατε;
Σίγουρα υπήρξαν και κάποιες δυσκολίες αλλά σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι στάθηκα αρκετά τυχερή. Τελειώνοντας την Δραματική Σχολή συνεργάστηκα με τον καταξιωμένο σκηνοθέτη Νίκο Καραγέωργο και γίνομαι μέλος της ομάδας του στο “studio Υπό το μηδέν’. Ακολούθησαν πολύ σημαντικές συνεργασίες στο θέατρο με ήδη γνωστούς και επιτυχημένους ηθοποιούς όπως είναι ο Παύλος Χαικάλης, η Στέλλα Παπαδημητρίου, η Φωτεινή Ντεμίρη, η Νικολέτα Καρρά, ο Θοδωρής Ρωμανίδης και πολλοί ακόμη… Επίσης και τηλεοπτικά μου δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχω σε αρκετές τηλεοπτικές παραγωγές… Οπότε πιο πολύ εύκολος θα έλεγα ότι ήταν ο δρόμος μου παρά δύσκολος..
Το 2017 δημιουργήσατε τη θεατρική ομάδα «Σαπουνόφουσκα» μαζί με τη Βίκυ Ιακωβάκη και τον Αρτέμη Αρκουμάνη και έως σήμερα έχετε ανεβάσει πολλές παιδικές παραστάσεις. Θα θέλαμε να μας αναφέρετε όλη την ομάδα και λίγα λόγια για το ρόλο του καθενός
Το να κάνω μία δική μου ομάδα που θα μπορούσαμε να ανεβάζουμε παραστάσεις ήταν για μένα μία πρόκληση. Έτσι λοιπόν το 2017 νομίζω ότι είναι πια ώριμες οι συνθήκες για να γίνει κάτι τέτοιο. Δημιουργείται λοιπόν η ομάδα Σαπουνόφουσκα. Η αλήθεια είναι ότι με τον Αρτέμη και την Βίκυ εκτός από πολύ καλή προσωπική σχέση, αναπτύχθηκε και μια πολύ καλή επαγγελματική συνεργασία. Στην ομάδα Σαπουνόφουσκα λοιπόν, εγώ έχω αναλάβει την Σκηνοθεσία των παραστάσεων, η Βίκυ Ιακωβάκη την Συγγραφή-Διασκευή κειμένων και ο Αρτέμης Αρκουμάνης την μουσική επιμέλεια. Θεωρώ ότι ένας από τους βασικούς λόγους επιτυχίας της συγκεκριμένης ομάδας είναι ο απόλυτος σεβασμός στον ρόλο του καθενός αλλά και η εμπιστοσύνη που πλέον υπάρχει μεταξύ μας.
Πόσο σημαντικό είναι να δώσουμε στα παιδιά να ανακαλύψουν το θέατρο, αλλά και άλλες δημιουργικές ενασχολήσεις;
Ως Θεατροπαιδαγωγός στο Εργαστήρι του Δημοτικού Θεάτρου εδώ και αρκετά χρόνια, σε αυτό που πλέον έχω κατασταλάξει είναι στο ότι η επαφή των παιδιών με την τέχνη έχει καθοριστική σημασία τόσο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας τους όσο και στην δημιουργική εκτόνωση της ενέργειας των παιδιών.
Τα παιδιά ως κοινό πως είναι;
Αναμφίβολα τα παιδιά αποτελούν το πιο ελκυστικό αλλά και συνάμα το πιο δύσκολο κοινό. Τα παιδιά βαριούνται εύκολα, μπορεί να σηκωθούν από την θέση τους, να μιλήσουν μεταξύ τους , να θέλουν να φάνε..κ.τλ. Οπότε για εμάς τους ηθοποιούς αποτελεί πρόκληση κάθε φορά να ετοιμάσουμε μια παράσταση που να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον τους.
Πείτε μας δύο λόγια για την συνεργασία σας με το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων. Η συνεργασία αυτή ξεκίνησε το 2012.
Η Συνεργασία μου με το Δημοτικό Θέατρο μετράει περίπου 10 χρόνια. Είχαμε μία γόνιμη συνεργασία μέχρι τώρα τόσο με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή κ. Στέφανο Νταλάση όσο και με την πρόεδρο του Δημοτικού Θεάτρου Κ.Σοφία Αλεστά. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν ανέβει αρκετές παραστάσεις κυρίως στην Παιδική Σκηνή αλλά και στην βραδινή. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με πραγματικά αξιόλογους συναδέλφους . Νιώθω πολύ τυχερή σε αυτό το κομμάτι της δουλειάς μου, οι συνεργασίες είναι το άλφα και το ωμέγα σε μία δουλειά.
Έχεις κάποια θεατρικά πρότυπα ή ανθρώπους που σε ενέπνευσαν στην πορεία σου;
Υπάρχουν άνθρωποι που σίγουρα με ενέπνευσαν και που κατά καιρούς έχουν αποτελέσει πρότυπο για την πορεία μου όπως επίσης και άνθρωποι που με βοήθησαν επαγγελματικά… Θα ήθελα όμως να αναφερθώ σε έναν άνθρωπο που για εμένα αποτέλεσε γενικότερα πρότυπο ζωής. Αυτός είναι ο μπαμπάς μου…. Είναι ένας άνθρωπος που από πολύ μικρή με έμαθε να πιστεύω στον εαυτό μου και να βασίζομαι στις δικές μου δυνάμεις.. Με έμαθε να αγαπώ τον άνθρωπο και να αναζητώ πάντα την δικαιοσύνη. Αυτό μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι αποτελεί ύψιστη μορφή Τέχνης …
Τέχνη και Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας. Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί;
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη για όλους . Είχαμε την οικονομική κρίση, ήρθε και η πανδημία και έδεσε το γλυκό! Υπάρχει η άποψη ότι σε δύσκολους καιρούς η Τέχνη ανθίζει. Όμως η ψυχή δεν μπορεί να μπαίνει σε ένα εκβιαστικό πλαίσιο προκειμένου να δημιουργεί ερήμην όσων συμβαίνουν. Σίγουρα το να δημιουργείς με θέμα τα όσα βιώνεις ή παρατηρείς μπορεί να είναι και θεραπευτικό από την άλλη όμως είναι απαραίτητη και μια απόσταση προκειμένου να έχεις την ψυχική ηρεμία για να αποδώσεις αυτό που θες… Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Καλλιτέχνης έχει ανάγκη το νερό, το φαγητό , το ρεύμα όπως όλοι άλλωστε…
Έχεις κάποια σχέδια για το μέλλον που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες του trikalalife;
Συζητάω κάποια πράγματα για το Καλοκαίρι αλλά ακόμη είναι νωρίς για να τα ανακοινώσουμε.. Αυτό το διάστημα δουλεύω πάνω σε δύο παραστάσεις με τους Ενήλικες από το Δημοτικό θεατρικό Εργαστήρι και δύο παραστάσεις με τα τμήματα Εφήβων.
