Τα τραύματα από δαγκώματα μπορούν να διαιρεθούν σε εκείνα που αφορούν κυρίως το δέρμα και τους μαλακούς ιστούς (όπως αυτά από δαγκώματα σκύλου , γάτας ή ανθρώπου)και σε εκείνα που συνοδεύονται από έκχυση δηλητηρίου(από αράχνες , φίδια και υδρόβια πλάσματα). Στην περίπτωση τραύματος που προκλήθηκε από ζώο , ο κίνδυνος λοίμωξης είναι σημαντικότερος από τη βλάβη που προκάλεσε το δάγκωμα. Κάθε δάγκωμα από άνθρωπο πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επείγουσα κατάσταση όσο ασήμαντο και αν φαίνεται. Τα δαγκώματα από τα μη δηλητηριώδη έντομα είναι συνήθως αβλαβή και προκαλούν μόνο τοπική δυσανεξία , κνησμό και οίδημα , ενώ το ενιέμενο δηλητήριο μερικών εντόμων και τα δαγκώματα από ορισμένα φίδια και αράχνες μπορούν να προκαλέσουν μια συστηματική αντίδραση(που επηρεάζει όλο το σώμα), η οποία μπορεί να χρειαστεί υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών και χορήγηση αντιδότου.
ΚΑΛΕΣΤΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ
●υπάρχει δυσκολία στην αναπνοή. Ελέγξτε το ABC. Αρχίστε αναζωογόνηση. Συνεχίστε μέχρι να φτάσει ιατρική βοήθεια.
●Ο πάσχων έχει υποστεί σοβαρό δάγκωμα, ιδίως αν αυτό προέρχεται από άγριο ή άγνωστο ζώο.
●Το τραύμα χρειάζεται συρραφή.(ιδίως τα τραύματα του προσώπου και των χεριών χρήζουν άμεσης ιατρικής φροντίδας ).
●Ο πάσχων δεν έχει κάνει εμβόλιο κατά του τετάνου (αναμνηστική δόση) τα τελευταία 5 χρόνια.
●Κάποιο δάγκωμα έχει προκαλέσει λύση της συνέχειας του δέρματος .
ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ ΖΩΩΝ
Στα δαγκώματα (δήγματα)από τα ζώα, το δέρμα συνήθως λύεται , αιμορραγεί και μπορεί να υπάρχουν πληγές από διάτρηση , σύνθλιψη ιστών ή / και εκχυμώσεις. Τα ελαφρά δαγκώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με σχολαστικό καθαρισμό και πλύσιμο, επάλειψη αντισηπτικής αλοιφής και κάλυψη με γάζες. Γενικά , όλα τα δαγκώματα στο πρόσωπο και τα χέρια απαιτούν ιατρική φροντίδα. Στα δαγκώματα από γάτες υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος λοίμωξης απ’ ότι στα δαγκώματα από σκύλους. Σε ρήξη του δέρματος , θα πρέπει να χορηγηθεί στον πάσχοντα αναμνηστική δόση αντιτετανικού εμβολίου μέσα σε 24 ώρες , εκτός και αν έχει πρόσφατα εμβολιαστεί για τέτανο.
Τα κοφτερά δόντια των σκύλων μπορούν να προκαλέσουν επώδυνα τραύματα στο ευαίσθητο δέρμα των παιδιών. Μην αφήνετε λοιπόν ένα ζωηρό παιχνίδι με τα κατοικίδια να εξελιχθεί σε βίαιο.
ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ
●Μην αφήνετε ένα άτομο που έχει δαγκωθεί από φίδι να μετακινείται. Κρατήστε το θύμα ήρεμο ώστε να προλάβετε την εξάπλωση του δηλητηρίου , και αν είναι απαραίτητο , μεταφέρετε το σε ασφαλές σημείο.
●Μην εφαρμόζετε ίσχαιμη περίδεση ή άλλα μέσα περίσφιξης πάνω σε ένα δάγκωμα φιδιού και μην επιχειρείτε να κάνετε τομή ή να αφαιρέσετε το δηλητήριο ρουφώντας το.
ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ
ΑΙΤΙΑ
Τα κατοικίδια ζώα είναι το συνηθέστερο αίτιο δαγκωμάτων. Τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο και η απόφαση για την παρουσία ενός κατοικίδιου στο σπίτι πρέπει να ληφθεί κατόπιν ώριμης σκέψης , ιδίως αν υπάρχουν βρέφη ή νήπια. Τα πουλιά που ζουν σε κλουβιά μπορούν επίσης να προκαλέσουν επικίνδυνα τσιμπήματα. Γι’ αυτό μην αφήνετε τα παιδιά να βάζουν τα δάχτυλα τους ανάμεσα στα κάγκελα.
ΠΡΟΛΗΨΗ
● Μάθετε στα παιδιά σας να φέρονται με σεβασμό στα ζώα, να μην τα ενοχλούν και να μην τα προκαλούν.
●Μην πλησιάζετε άγνωστα ζώα και μάθετε στα παιδιά σας να κάνουν το ίδιο.
●Διαλέξτε το κατοικίδιο σας με προσοχή, ιδίως αν έχετε μικρά παιδιά, και αγοράστε το από αξιόπιστο εκτροφέα. Τα θηλυκά ζώα είναι λιγότερο επιθετικά από τα αρσενικά , ενώ μερικές ράτσες είναι περισσότερο ανεκτικές από άλλες .
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΔΑΓΚΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
● Ηρεμήστε και καθησυχάστε τον πάσχοντα.
●Για να προλάβετε την λοίμωξη , φορέστε πλαστικά γάντια και πλύντε τα χέρια σας με σαπούνι πριν και μετά τον καθαρισμό του τραύματος .
●Πλύντε την πληγή σχολαστικά χρησιμοποιώντας ήπιο σαπούνι και τρεχούμενο νερό. Καλύψτε την πληγή με αντισηπτική αλοιφή και επιδέστε με καθαρή γάζα.
●Αν το τραύμα αιμορραγεί έντονα, ασκήστε άμεση πίεση με μια αποστειρωμένη γάζα ή ένα καθαρό, στεγνό κομμάτι υφάσματος , μέχρι να υποχωρήσει η αιμορραγία. Μην αφαιρέσετε την πρώτη γάζα αν εμποτιστεί με αίμα, απλώς τοποθετήστε μια δεύτερη πάνω στην πρώτη. Αν είναι δυνατόν ανυψώστε την περιοχή.
●Σε κάθε δάγκωμα από το ζώο που προκαλεί λύση της συνέχειας του δέρματος υπάρχει κίνδυνος τετάνου. Επισκεφτείτε έναν γιατρό για τη χορήγηση αναμνηστικής δόσης αντιτετανικού εμβολίου, εκτός και αν το θύμα έχει εμβολιαστεί πρόσφατα.
●Αναζητήστε άμεση ιατρική βοήθεια για κάθε ανθρώπινο δάγκωμα. Αν έχετε εμβολιαστεί κατά του τετάνου πέντε χρόνια, εμβολιαστείτε αμέσως μετά από το δάγκωμα που προκάλεσε λύση της συνέχειας του δέρματος. Είναι καλή ιδέα να κάνετε μια αναμνηστική δόση κάθε 10 χρόνια.
ΤΕΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΛΥΣΣΑ
Ο τέτανος προκαλείται από τοξίνες , οι οποίες βρίσκονται στο έδαφος και στο πεπτικό σύστημα ανθρώπων και ζώων και δρουν στα νεύρα που ελέγχουν την μυϊκή δραστηριότητα. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως 5 ως 10 ημέρες μετά την έκθεση στην τοξίνη(λοίμωξη)και περιλαμβάνουν πυρετό, κεφαλαλγία, μυϊκή δυσκαμψία της κάτω γνάθου (τρισμός ) των άνω άκρων, του αυχένα και της ράχης. Επώδυνοι μυϊκοί σπασμοί μπορεί να επηρεάσουν τον φάρυγγα ή το θωρακικό τοίχωμα οδηγώντας σε αναπνευστική δυσχέρεια. Αν υπάρχει υποψία τετάνου, αναζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια.
Η λύσσα, μια δυνητικά θανατηφόρα λοίμωξη του νευρικού συστήματος , μεταδίδεται μέσω σάλιου, μετά από δάγκωμα από ένα λυσσασμένο ζώο. Τα πρώιμα συμπτώματα μοιάζουν με τη γρίπη, ενώ εξελίσσονται σε παράλυση των μυών του προσώπου, δίψα, σπασμούς του φάρυγγα, αποπροσανατολισμό και κώμα. Αν αντιμετωπιστεί γρήγορα , η πιθανότητα ανάρρωσης είναι καλή. Η λύσσα είναι σπάνια στις ανεπτυγμένες χώρες , ωστόσο κάθε δάγκωμα από ζώο θα πρέπει να ακολουθείται από επίσκεψη σε γιατρό για εμβολιασμό.
1.Ρίξτε νερό της βρύσης πάνω στο δάγκωμα για τρία έως πέντε λεπτά, για να το ξεπλύνετε.
2.Αλείψτε το τραύμα με αντισηπτική αλοιφή και καλύψτε το με καθαρό επίδεσμο.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Έντομα
●Το τσίμπημα ενός εντόμου , όπως η μέλισσα, προκαλεί συνήθως επώδυνο ερυθρό οίδημα το οποίο βελτιώνεται μέσα σε 24 ώρες. Κίνδυνος υπάρχει μόνο όταν συμβούν πολλαπλά τσιμπήματα, κατά τα οποία εγχέεται ποσότητα δηλητηρίου ικανή να προκαλέσει τοξικές αντιδράσεις , όπως πυρετό , εμετό και νεφρική δυσλειτουργία. Τα αλλεργικά άτομα μπορεί να παρουσιάσουν σοβαρότερη αντίδραση.
Αραχνίδια:
●Το δάγκωμα μιας καφετιάς αράχνης προκαλεί τοπικό πόνο, οίδημα και αργά επουλούμενη φυσαλιδώδη βλάβη. Άλλα είδη αραχνών όπως η μαύρη χήρα κ.α., εγχέουν δηλητήριο που προσβάλλει το νευρικό σύστημα προκαλώντας μυϊκή παράλυση και αναπνευστική δυσχέρεια.
●Τα περισσότερα δαγκώματα σκορπιού προκαλούν έντονο τοπικό πόνο, ευαισθησία στην αφή , αίσθηση θερμότητας /ψύχους , ενώ άλλα προκαλούν μυϊκούς πόνους ή σπασμούς , γενική αίσθηση αδυναμίας , κώμα και σπασμούς .
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Αν κάποιος στην οικογένεια είναι αλλεργικός σε τσιμπήματα εντόμων, ο γιατρός θα σας συμβουλεύσει να έχετε πάντα στο κουτί πρώτων βοηθειών ένα προγεμισμένο σκεύασμα αδρεναλίνης σε πένα ή σύριγγα. Η ένεση της αδρεναλίνης στους μυς του μηρού μπορεί να είναι σωτήρια στην περίπτωση μιας έντονης αλλεργικής ή αναφυλακτικής αντίδρασης , αλλά πρέπει να χορηγηθεί σωστά. Ακολουθήστε τις συμβουλές του γιατρού και διαβάστε τις εσώκλειστες οδηγίες πριν από τη χρήση.
Στη γη συναντώνται περισσότερα έντομα και αράχνες από οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής , και ενώ τα περισσότερα είναι αβλαβή ή απλά ενοχλητικά, υπάρχουν κάποια που είναι βλαβερά και ικανά να προκαλέσουν ένα επώδυνο ή δυνητικά θανατηφόρο τσίμπημα ή δάγκωμα. Αν σας δαγκώσει ή σας τσιμπήσει κάποιο έντομο ή αραχνίδιο προσπαθήστε να το πιέσετε ή να το σκοτώσετε(χωρίς να κινδυνεύσετε), ώστε να καταστεί δυνατή ή ταυτοποίηση του.
ΑΙΤΙΑ
Έντομα , όπως οι μέλισσες ή οι σφήκες , τσιμπάνε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε ενοχλεί τα ίδια, τις φωλιές ή τις κυψέλες τους. Ο κίνδυνος είναι γενικά μεγαλύτερος το καλοκαίρι , ιδίως αν δραστηριοποιείστε στην ύπαιθρο. Τα αραχνίδια (αράχνες , σκορπιοί κλπ.)τσιμπάνε όταν ενοχληθούν , συνήθως όταν σηκώνετε μια πέτρα ή ένα κομμάτι ξύλου κάτω από τα οποία φωλιάζουν. Ακόμη και αυτά που φαίνονται νεκρά μπορεί να τσιμπήσουν, γι’ αυτό προειδοποιήστε τα παιδιά να μην τα πιάνουν.
Έντομα:
●Μέλισσες , μπούμπουρες κτλ.
●Σφήκες , βέσπες κλπ.
●Μυρμήγκια , τερμίτες .
Αραχνίδια :
●Αράχνες (μαύρη χήρα, καφετιά αράχνη κλπ),σκορπιοί.
●Τσιμπούρια , ψύλλοι και κοριοί.
ΠΡΟΛΗΨΗ
●Μην προκαλείτε τα ζώα και αποφύγετε τις γρήγορες , νευρικές κινήσεις γύρω από κυψέλες μελισσών.
●Χρησιμοποιήστε τα κατάλληλα εντομοαπωθητικά σε κάθε εκτεθειμένη περιοχή του σώματος ή / και προστατευτικό ρουχισμό ή στολή.
●Να επαγρυπνείτε όταν τρώτε σε εξωτερικούς χώρους , ιδίως όταν πίνετε αναψυκτικά που περιέχουν ζάχαρη και προσελκύουν μέλισσες.
ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ
Μέλισσες
Το κεντρί της μέλισσας παραμένει συνήθως μέσα στο δέρμα. Μην προσπαθήσετε να το αφαιρέσετε με τα δάχτυλα σας , καθώς το πιθανότερο είναι να σπάσετε τον σάκο με το δηλητήριο και να προκαλέσετε περαιτέρω έγχυση του δηλητηρίου στο θύμα. Αντ’ αυτού , αφαιρέστε το κεντρί ξύνοντας ελαφρά το δέρμα με την αμβλεία επιφάνεια ενός μαχαιριού ή μιας πιστωτικής κάρτας . Εναλλακτικά χρησιμοποιήστε ένα λεπτό τσιμπιδάκι για να συλλάβετε το κεντρί όσο πιο κοντά γίνεται στο δέρμα και όχι από τον σάκο με το δηλητήριο.
Τσιμπούρια (κρότωνες)
Αυτά τα παράσιτα προσκολλώνται στην επιφάνεια του δέρματος ενός ατόμου ή ζώου και απομυζούν αίμα. Μπορεί να είναι τόσο μικροσκοπικά όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας ή τόσο μεγάλα όσο ένα νύχι. Ζουν σε περιοχές πυκνής βλάστησης , σε θάμνους και στο ψηλό χορτάρι, και μπορούν να προσκολληθούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος σας από τα πόδια μέχρι τα χέρια και το κεφάλι. Τα δυσάρεστα συμπτώματα του δαγκώματος από το τσιμπούρι περιλαμβάνουν ερυθρό εξάνθημα γύρω από την περιοχή του δαγκώματος , αίσθημα κόπωσης , ισχυρή κεφαλαλγία και πυρετό όπως στη γρίπη. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας αν υποπτεύεστε ότι τα συμπτώματα αυτά μπορεί να οφείλονται σε δάγκωμα από τσιμπούρι. Μερικά είδη κρότωνα μεταδίδουν τη νόσο Lyme, μια λοίμωξη που αν μείνει χωρίς θεραπεία προκαλεί πόνο στους μυς και τις αρθρώσεις , και μπορεί να προσβάλλει την καρδιά και το νευρικό σύστημα. Ο καλύτερος τρόπος για να προλάβετε ένα δάγκωμα από τσιμπούρι είναι να έχετε καλυμμένο όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του σώματος σας , όταν βαδίζετε σε περιοχές με ψηλό χορτάρι ή θάμνους. Φορέστε κλειστά παπούτσια ή μπότες με μακριές κάλτσες και στριμώξτε τα μπατζάκια του παντελονιού μέσα στις κάλτσες. Τα ανοιχτόχρωμα ρούχα διευκολύνουν τον εντοπισμό των τσιμπουριών. Όταν επιστρέψετε στο σπίτι , τινάξτε και πλύντε τα ρούχα, ελέγχοντας αν έχουν πέσει στο πάτωμα τσιμπούρια. Ελέγξτε σχολαστικά το σώμα σας δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο τριχωτό της κεφαλής , στη βουβωνική χώρα, στις μασχάλες και στο πίσω μέρος των γονάτων. Επειδή τα τσιμπούρια κρύβονται μερικές φορές από το οίδημα που αναπτύσσεται γύρω από το δάγκωμα, ελέγξτε κάθε διόγκωση προσεκτικά.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Οι επιπλοκές από τσίμπημα εντόμου ή δάγκωμα αράχνης περιλαμβάνουν αντίδραση στις τοξικές ουσίες που εκκρίνουν , λοίμωξη στο σημείο του δαγκώματος και καταπληξία. Οι αλλεργικές αντιδράσεις σε δάγκωμα ή τσίμπημα εντόμου συνήθως εκδηλώνονται μέσα σε μερικά λεπτά. Η έντονη αλλεργική αντίδραση (γνωστή ως αναφυλαξία) μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική δυσχέρεια και να αποβεί μοιραία εάν δεν αντιμετωπιστεί.
●Ελέγξτε το ΑΒC. Αρχίστε τεχνητές αναπνοές ή θωρακικές συμπιέσεις αν είναι αναγκαίο. Καλέστε επείγουσα ιατρική βοήθεια.
●Αν ο πάσχων παρουσιάσει έντονη αλλεργική αντίδραση ή αν το τσίμπημα εντοπίζεται μέσα στο στόμα ή στον φάρυγγα, καλέστε αμέσως ιατρική βοήθεια.
●Κρατήστε τον πάσχοντα ήρεμο και ήσυχο, καθώς η ανησυχία και η κίνηση επιταχύνουν την εξάπλωση του δηλητηρίου σε ολόκληρο το σώμα. Αν χρειάζεται αντιμετωπίστε την καταπληξία. Μείνετε με τον πάσχοντα μέχρι να φτάσει ιατρική βοήθεια.
●Αφαιρέστε ρολόγια, δαχτυλίδια και άλλα μέσα που προκαλούν περίσφιξη, διότι η προσβεβλημένη περιοχή μπορεί να αναπτύξει οίδημα.
●Αν ο πόνος είναι έντονος ή δεν υποχωρήσει μέσα σε μερικές ώρες , μεταφέρετε τον πάσχοντα στον γιατρό. Εν τω μεταξύ, κρατήστε τον πάσχοντα ακίνητο για να περιορίσετε την εξάπλωση του δηλητηρίου. Αν η αναπνοή επιδεινωθεί, αρχίστε τεχνητές αναπνοές .
●Αν δεν χρειάζεται επείγουσα ιατρική βοήθεια, την περιοχή του δαγκώματος ή του τσιμπήματος με σαπούνι και νερό και καλύψτε τη με καθαρό , ψυχρό επίθεμα, παγοκύστη ή μια καθαρή υγρή μάζα για να περιορίσετε το οίδημα και τη δυσφορία.
●Χορηγήστε ένα ήπιο αναλγητικό για να ανακουφίσετε τον πόνο.
●Κατά τις επόμενες 24-48 ώρες , παρατηρείτε το σημείο του δαγκώματος για ενδείξεις λοίμωξης (όπως ερυθρότητας , οίδημα, εξέλκωση ή αυξημένο πόνο).
ΑΡΑΧΝΕΣ , ΣΚΟΡΠΙΟΙ ΚΑΙ ΦΙΔΙΑ
ΑΡΑΧΝΕΣ
Οι περισσότερες αράχνες δαγκώνουν μονό όταν ενοχληθούν, γι΄αυτό μην καταστρέφετε τους ιστούς τους, και λάβετε μετρά ασφαλείας όταν εργάζεστε στον κήπο επειδή οι αράχνες φωλιάζουν συχνά κάτω από πέτρες ή σε ρωγμές. Πολλά δαγκώματα συμβαίνουν τη νύχτα, όταν τυχαία στον ύπνο μας ενοχλήσουμε ένα νυχτερινό εισβολέα. Το δηλητήριο της αράχνης είναι νευροτοξικό (προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα). Σε σοβαρές περιπτώσεις, το δάγκωμα μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική δυσχέρεια και καρδιακή αρρυθμία, και να οδηγήσει σε απώλεια συνείδησης και θάνατο.
ΣΚΟΡΠΙΟΙ ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΔΑΡΟΥΣΕΣ
Οι σκορπιοί και οι σαρανταποδαρούσες μπορούν να προκαλέσουν επώδυνο δάγκωμα, το οποίο όμως σπανίως είναι θανατηφόρο, εκτός και αν το θύμα είναι μικρό παιδί. Όπως και οι αράχνες, οι σκορπιοί επιτίθενται αν ενοχληθούν στο φυσικό τους περιβάλλον. Γι΄αυτό να είστε προσεκτικοί όταν σηκώνετέ πέτρες ή ξύλα. Οι σκορπιοί είναι νυκτόβια όντα και κατά τη διάρκεια της ημέρας φωλιάζουν κάτω από πέτρες, κορμούς δέντρων και μέρη που παρέχουν σκιά και προστασία. Αν κατασκηνώσετε περιοχές όπου υπάρχουν σκορπιοί ελέγξτε τις μπότες σας πριν τις φορέσετε.
ΦΙΔΙΑ
Περίπου 300 από τα 2.000 και πλέον είδη φιδιών είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Ανάλογα με το είδος , το δηλητήριο του φιδιού μπορεί να είναι νευροτοξικό , αιμοτοξικό ή κυτταροτοξικό. Κάθε δάγκωμα φιδιού πρέπει να θεωρείται επείγουσα κατάσταση και ο πάσχων θα πρέπει να μεταφέρεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών το ταχύτερο δυνατό, καθώς η χορήγηση ενός αντιδότου μπορεί να του σώσει την ζωή. Λόγω της σωματικής τους διάπλασης , τα παιδιά κινδυνεύουν περισσότερο από επιπλοκές ακόμη και θάνατο. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν εάν έπεσαν θύματα δαγκώματος , όμως αν κάποιος κείτεται με απώλεια συνείδησης , πρέπει να αναζητηθούν τα σχετικά σημεία όπως ένδειξη δαγκώματος στο δέρμα, οίδημα ή αποχρωματισμός του δέρματος στην περιοχή του δαγκώματος , δυσκολία στην αναπνοή και ταχυσφυγμία. Ένας πάσχων με πλήρη συνείδηση μπορεί να εμφανίσει μούδιασμα, γενικευμένη αίσθηση αδυναμίας , διαταραχή της όρασης , πυρετό, ναυτία, ζάλη, λιποθυμία και απώλεια μυϊκού συντονισμού και αυξημένη δίψα.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
●Αναζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια. Εν τω μεταξύ, καθησυχάστε τον πάσχοντα και κρατήστε τον ακίνητο, καθώς η κίνηση θα επιταχύνει την εξάπλωση του δηλητηρίου στον οργανισμό. Κρατήστε την περιοχή του δαγκώματος χαμηλότερα από το επίπεδο της καρδιάς , ώστε να καθυστερήσει η απορρόφηση του δηλητηρίου.
●Παρακολουθήστε τα ζωτικά σημεία του πάσχοντος (σφυγμός , αναπνοή και πίεση αίματος ). Αν υπάρχουν σημεία καταπληξίας , ξαπλώστε τον πάσχοντα , ανυψώστε τα κάτω άκρα του περίπου 30 εκ., και καλύψτε τον με μια κουβέρτα.
●Αν το δάγκωμα αφορά το χέρι ή τον βραχίονα, αφαιρέστε δαχτυλίδια, ρολόγια και λοιπά αντικείμενα επειδή μπορεί να αναπτυχθεί οίδημα στο άκρο.
●Εφαρμόστε έναν μεγάλο ελαστικό επίδεσμο πιο ψηλά από το σημείο του δαγκώματος και σε όλο το άκρο. Μετακινήστε το άκρο όσο το δυνατόν λιγότερο, και χρησιμοποιείστε νάρθηκα για να το ακινητοποιήσετε.
●Το δηλητήριο μπορεί να προκαλέσει μερική τύφλωση , οπότε αν μέρος του εισέλθει στους οφθαλμούς , ξεπλύνετε αμέσως με νερό. Απομακρύνετε το δηλητήριο αν βρίσκεται κοντά στα μάτια και μην αφήνετε τον πάσχοντα να τρίψει τα μάτια του ακόμη και αν το θέλει.
●Μην απομακρύνετε το δηλητήριο από την επιφάνεια του δέρματος που δεν έχει υποστεί λύση της συνέχειας του, καθώς η χημική ανάλυση του δηλητηρίου μπορεί να βοηθήσει την ταυτοποίηση του φιδιού, αν η αναγνώριση δεν είναι δυνατή με άλλα μέσα. Αρκετά ζώα και οργανισμοί που ζουν στη θάλασσα μπορούν να προκαλέσουν ποικίλα δαγκώματα και τσιμπήματα. Η επαφή με κοράλλια , αχινούς , οστρακοειδή και διάφορα μαλάκια μπορεί να καταλήξει σε εκδορές ή σοβαρότερα τραύματα. Επίσης , οι νηματοκύστεις που υπάρχουν στα πλοκάμια των μεδουσών και στις θαλάσσιες ανεμώνες προκαλούν δυσάρεστους τραυματισμούς . Μεγαλύτερα ψάρια όπως καρχαρίες , χέλια και σελάχια , μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό δάγκωμα, ενώ τα δηλητηριώδη αγκάθια που φέρουν διάφορα πετρόψαρα και θαλάσσιοι σκορπιοί μπορούν να προκαλέσουν επώδυνα τραύματα. Το ηλεκτρικό χέλι μπορεί να επιτεθεί με επαναλαμβανόμενες ηλεκτρικές εκκενώσεις . Ακόμη και σε ημιθανή κατάσταση, τα ψάρια μπορεί να είναι επιθετικά, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατέληξαν τραυματισμένοι από το θήραμα τους. Η πιο κοινή αιτία δαγκώματος είναι η ενόχληση ενός υδρόβιου ζώου στο φυσικό του περιβάλλον. Σε μεγαλύτερο κίνδυνο βρίσκονται τα παιδιά που εξερευνούν βραχώδεις λιμνούλες κατά μήκος της ακτής , αλλά και δύτες , κολυμβητές ή ψαράδες που μπορεί να τραυματιστούν αν συναντηθούν με κάποιον επικίνδυνο κάτοικο της θάλασσας. Όπως συμβαίνει γενικά στη φύση, η καλύτερη αντίδραση είναι να δώσετε χώρο στο υδρόβιο ζώο και να σεβαστείτε το ενδιαίτημα και το περιβάλλον του.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
●Αν υπάρχει εκπαιδευόμενος ναυαγοσώστης στην παραλία , καλέστε τον σε βοήθεια.
●Φορέστε γάντια όταν αφαιρείτε αγκάθια για να μην τσιμπηθείτε και εσείς .
●Κρατήστε τον πάσχοντα ήρεμο και ακίνητο για να μειώσετε την κυκλοφορία της τοξίνης στο σώμα.
●Ρίξτε ξύδι ή αραιωμένο οξικό οξύ (5%-10%)πάνω στην περιοχή για να απενεργοποιηθεί η δράση των κνιδοκυττάρων .
●Κατόπιν, αφαιρέστε τα πλοκάμια σηκώνοντας τα με ένα ραβδί. Η απομάκρυνση δια της τριβής μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη.
●Ξεπλύνετε την προσβεβλημένη περιοχή σε θαλασσινό νερό για να απομακρύνετε τυχόν υπολείμματα νηματοκύστεων που έχουν παραμείνει στο δέρμα.
●Τα παρασκευάσματα για τα ηλιακά εγκαύματα που περιέχουν λιδοκαίνη και βενζοκανη μπορούν να δράσουν ως ήπια αναισθητικά για την καταπράυνση του πόνου.
●Τοποθετήστε ψυχρά επιθέματα(παγοκύστεις )για να περιορίσετε το οίδημα ν, τον κνησμό και το εξάνθημα.
●Αν ο πάσχων εμφανίσει μυϊκούς σπασμούς , αναζητήστε ιατρική βοήθεια.
●Αν σχηματιστούν φυσαλίδες , αναζητήστε ιατρική βοήθεια επειδή υπάρχει κίνδυνος λοίμωξης τους.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
●Εντοπισμένος πόνος , αίσθημα καύσου, οίδημα, ερυθρότητα.
●Αδυναμία ,λιποθυμία , ζάλη.
●Δυσκολία ή πόνος κατά την αναπνοή.
●Κράμπες ή μυική αδυναμία.
●Πυρετός και εφίδρωση.
●Πόνος στη βουβωνική χώρα και στις μασχάλες .
●Ναυτία , εμετός ή διάρροια.
●Ρινική καταρροή, υπερβολική δακρύρροια.
●Καρδιακή αρρυθμία.
●Παράλυση.
Πλύνετε με ξύδι ένα δάγκωμα από μέδουσα, για να περιορίσετε την έγχυση του δηλητηρίου από τα πλοκάμια.
