ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ.
Μια γενιά που περπάτησε μέχρι το σχολείο και μετά γύρισε πίσω με τα πόδια. Μια γενιά που έκανε μόνη της τα μαθήματά της για να βγει το συντομότερο δυνατό να παίξει στο δρόμο. Μια γενιά που πέρασε όλο τον ελεύθερο χρόνο της στους δρόμους με τους Φίλους της.
Μια γενιά που έπαιζε κρυφτό όταν σκοτεινιάζει. Μια γενιά που έφτιαχνε κέικ λάσπης. Μια γενιά που μάζευε αθλητικές κάρτες. Μια γενιά που βρήκε, μάζεψε και έπλυνε & Επέστρεψε άδεια μπουκάλια κόκας στο τοπικό μανάβικο για 5 λεπτά το καθένα, στη συνέχεια αγόρασε ένα Mountain Dew και candy bar με τα χρήματα. Μια γενιά που έφτιαχνε χάρτινα παιχνίδια με γυμνά χέρια. Μια γενιά που αγόρασε άλμπουμ βινυλίου για να παίξει σε πικάπ.
Μια γενιά που μάζευε φωτογραφίες και άλμπουμ αποκόμματα από τις εμπειρίες της ζωής τους ως παιδί. Μια γενιά που έπαιζε επιτραπέζια παιχνίδια και κάρτες τις βροχερές μέρες. Μια γενιά που η τηλεόραση της έκλεισε τα μεσάνυχτα αφού έπαιξε τον Εθνικό Ύμνο. Μια γενιά που είχε γονείς που ήταν εκεί. Μια γενιά που γελούσε κάτω από τα σκεπάσματα στο κρεβάτι για να μην ήξεραν οι γονείς ότι είμαστε ακόμα ξύπνιοι. Μια γενιά που περνάει και δυστυχώς δεν θα επιστρέψει ποτέ όσο κι αν προσπαθούμε. Μου άρεσε το να μεγαλώνω όταν το έκανα. ήταν οι καλύτερες στιγμές
