Λίγο πριν την εκπνοή του 2021, η γκαλερί Άλμα παρουσιάζει στα Τρίκαλα την ομαδική έκθεση «Του Κάμπου» με τη συμμετοχή 13 συνεργατών της και σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ίριδος Κρητικού. Με αφορμή τη διαφορετική ετούτη χρονιά της ιστορικής εθνικής Επετείου, του εγκλεισμού και της αυτογνωσιακής διαδικασίας που προέτρεψε σε κατά μόνας ασκήσεις επιτόπιας και μεταφορικής πατριδογνωσίας, γεννήθηκε και εξελίχθηκε το αφήγημα Του Κάμπου.
Κάμπος όπως χώμα και αίμα.
Κάμπος όπως αμείλικτος ήλιος και επίμονη βροχή.
Κάμπος όπως θυσία και κάθαρση.
Κάμπος όπως ζωή και θάνατος.
Κάμπος όπως γυναίκες, άνδρες, παιδιά.
Κάμπος όπως άνθρωποι.
Κάμπος όπως Δημοτικό τραγούδι.
Κάμπος όπως Επανάσταση και υποταγή.
Κάμπος όπως ελευθερία και ανοιχτός ορίζοντας.
Κάμπος όπως σπάρτα.
Κάμπος όπως Χωράφι.
Κάμπος όπως Χθες. Κάμπος όπως Σήμερα.
Κάμπος όπως Θεσσαλικός Κάμπος…
Σύμφωνα με την Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669), το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη και το Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, η μεσαιωνική αρσενική λέξη κάμπος (σημασιολογικό αρχικό δάνειο της λατινικήςcampus , της ιταλικής campo ή της γαλλικής champ), προέρχεται από την αντίστοιχη ελληνιστική και υποδηλώνει «το φόντο βυζαντινών κυρίως εικόνων» αλλά και«τον ανοιχτό χώρο, την εξοχή, την επίπεδη περιοχή, την πεδιάδα, τον τόπο γύρω από ένα αγροτικό σπίτι, τα ανοιχτά της θάλασσας, το στρατόπεδο, το πεδίο μάχης, το στάδιο διεξαγωγής αγώνων» ενώ συγγενικές είναι οι λέξεις «καμπίσιος» και «ξεκαμπίζω» (βγαίνω στα ανοιχτά, στον κάμπο).
Στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης συνάντησης, η επιμελήτρια προσκαλεί δεκατρείς σημαντικούς Έλληνες εικαστικούς που χρησιμοποιούν διαφορετικούς οπτικούς και σημειολογικούς κώδικες και πλαστικά μέσα, να προχωρήσουν στη σύσταση ενός αυτοτελούς οργανικού πεδίου με κυριολεκτικές και συμβολικές αναφορές σε γεωγραφικές συντεταγμένες και μεταφορικές σημειώσεις εδάφους που παραπέμπουν και ψηλαφούν την ευρύτερη περιοχή του Θεσσαλικού Κάμπου.
Σκαλωμένο στον «Ασπροπόπταμον», τον μεσαιωνικά ονοματισμένο ποταμό Αχελώο, ριζωμένο στα αρματολίκια της Θεσσαλίας, στη σκιά του βουνού Κόζικα, ακολουθώντας τον ρου του Πηνειού ως τα Άγραφα, συναντώντας τα Βλαχοχώρια κι ύστερα τις σκιές των φιλικών και των αρματολών – του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου, του Ευθυμίου Στουρνάρα και του Γρηγορίου Λιακατά, ανιχνεύοντας αίμα, αγωνία και σίδερο στο Συρράκο και τους Καλαρρύτες, αγναντεύοντας τα Τρίκαλα και την Πίνδο, ψελλίζοντας όρη, ποτάμια, δάση, φεγγάρια, φωτιά και χωράφια, υφαίνοντας υγρασία και ήλιο στα χόρτα, συλλέγοντας ποταμίσιες κροκάλες και λευκά λουλουδάκια μνήμης, επιλέγοντας άφεση και αφαίρεση, το αφήγημα Του Κάμπου αρθρώνει εγκάρσιες συντεταγμένες, υπενθυμίζει αρχαίους μύθους και ιστορικά περιστατικά, εγκαλεί σε προσωπικά οπτικά οδοιπορικά, σε στιγμές προσευχής και αλληγορίας, σε ιστορίες αγάπης και σκότους, σε παιάνες νίκης και θρήνους οδυρμού. Στην ανθρώπινη συμφιλίωση με το νερό και το χώμα και με το δέρμα και με τα κόκκαλα της Ιστορίας.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί Γωγώ Ιερομονάχου, Γιώργος Καζάζης, Νίκος Κασκούρας, Θεόφιλος Κατσιπάνος, Κώστας Λάβδας, Ειρήνη Ματσούκη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Κατερίνα Μερτζάνη, Τάσος Μισούρας, Γιάννης Μιχαηλίδης, Κωνσταντίνος Πάτσιος, Ράνια Ράγκου, Ιφιγένεια Σδούκου, Θεοδώρα Τσιάτσιου, Μανώλης Χάρος.
