Οστεοπόρωση/Οστεοπορωτικά κατάγματα της σπονδυλικής στήλης. Ο χειρουργός ορθοπεδικός Dr Απόστολος Αθ. Λαγάρας μας εξηγεί : Η οστεοπόρωση είναι χρόνια μεταβολική πάθηση των οστών. Χαρακτηρίζεται από σταδιακή μείωση της πυκνότητας των οστών και μεταβολή της ποιότητάς τους. Συνήθως συναντάται σε γυναίκες που βρίσκονται στην κλιμακτήριο ή την εμμηνόπαυση. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αυξανόμενο ποσοστό εμφάνισης και στους άνδρες. Περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υποφέρουν από οστεοπόρωση. Διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η ιδιοπαθής οστεοπόρωση, η μετεμμηνοπαυσιακή και η οστεοπόρωση της τρίτης ηλικίας. Στη δεύτερη ανήκουν οι περιπτώσεις οστεοπόρωσης που είναι αποτέλεσμα κάποιου ρευματικού νοσήματος (πχ, ρευματοειδής αρθρίτιδα), ενδοκρινολογικής διαταραχής (δυσλειτουργία του θυροειδούς ή των παραθυροειδών αδένων), παρατεταμένης χρήσης κορτικοστεροειδών ή ανεπαρκούς κινητοποίησης. Η διάγνωσή της γίνεται κυρίως με την μέτρηση της οστικής πυκνότητας. Αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση συνδυασμένης φαρμακευτικής αγωγής, όπως βιταμίνης D, ασβεστίου, διφωσφονικών, κλπ. Η παρουσία της οστεοπόρωσης αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης κατάγματος χαμηλής ενέργειας από ένα απλό πέσιμο στο έδαφος ή ακόμη και χωρίς μηχανισμό κάκωσης. Η σπονδυλική στήλη (ΣΣ) είναι από τα συχνότερα σημεία εμφάνισης οστεοπορωτικών καταγμάτων. Τα άλλα είναι το ισχίο και η ζώνη της πηχεοκαρπικής. Ο αιφνίδιος πόνος στη ΣΣ είναι το πιο συχνό σύμπτωμα των οστεοπορωτικών καταγμάτων με προοδευτική απώλεια του ύψους. Δεν υπάρχει όμως πάντα μηχανισμός κάκωσης. Καταστάσεις, όπως λοιμώξεις της ΣΣ, μεταβολικά νοσήματα και όγκοι των οστών μπορεί να μιμηθούν την οστεοπόρωση. Ο κλινικός έλεγχος σε συνδυασμό με τη χρήση των ανάλογων απεικονιστικών εξετάσεων (απλή ακτινογραφία, μαγνητική ή αξονική τομογραφία) μας βοηθούν στην διάγνωση. Η πλειοψηφία των οστεοπορωτικών καταγμάτων αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή κατά του πόνου σε συνδυασμό με τη χρήση του κατάλληλου κηδεμόνα. Σε περιπτώσεις που ο έλεγχος του πόνου δεν είναι εφικτός, τότε κρίνεται απαραίτητη η έγχυση φαρμακευτικού τσιμέντου στην περιοχή του κατάγματος (σπονδυλοπλαστική ή κυφοπλαστική). Εάν υπάρχει πίεση στο νωτιαίο μυελό ή σε κάποια νευρική ρίζα, επιλέγεται η λύση της σπονδυλοδεσίας σε συνδυασμό με αποσυμπίεση.
